Trochę o Rzymie.

Bazylika Św. Piotra - jest największą świątynią chrześcijaństwa, która stoi nad grobem Św. Piotra, który założył Kościół Rzymu. Jej poprzedniczka została otwarta w 326 r., lecz w czasach odrodzenia zburzono ją aby na jej miejscu postawić nową bazylikę

Panteon - znajduje się w centrum miasta. Wymienia się go jako jednego z najlepiej zachowanych zabytków kultury starożytnej na świecie. Budowla ta była poświęcona wielu bogom, wśród których najbardziej czczeni byli Mars i Wenus. Prace nad budową rozpoczęły się z rozkazu Marka Agrypy, który był zięciem i przyjacielem Augusta. ę

Hiszpańskie schody - są pozostałością baroku. Robią spektakularne wrażenie. Zbudowano je w latach 1723-1726 na prośbę Innocentego XIII. Wykonawcą był Francesco De Sanctis.

Fontanna DiTrevi - jest najbardziej imponującą artystycznie fontanną spośród wszystkich na świecie. Stanęła w 1730 r. na miejscu starszej, zaprojektowanej przez Leona Battistę Albertiego jeszcze w 1453r. Była pomysłem papieża Klemensa XII. Zamek św. Anioła (wł. Castel Sant'Angelo) - grobowiec przeznaczony dla cesarza Hadriana, jego rodziny oraz następców. Wzniesiono go pod koniec życia cesarza (budowa została rozpoczęta ok. 135 r., zakończona w 139 r.), na lewym brzegu Tybru, w pobliżu Watykanu. Aby ułatwić komunikację, na wysokości Pola Marsowego przerzucono ośmioprzęsłowy most Pons Aelius.

Grobowiec wybudowany został na podstawie w kształcie kwadratu o boku 89,0 m i wysokości 15,0 m. Na niej postawiono koliste mauzoleum o wysokości 21,0 i średnicy 64,0 m przekryte kopułą, na której, na warstwie ziemi posadzono drzewka cyprysowe. Kopuła ozdobiona była ustawionym na podwyższeniu, wykonanym z brązu posągiem cesarza powożącego kwadrygą. Na krawędzi ścian mauzoleum ustawiono posągi z marmuru. Ściany podstawy ozdobiono fryzem z bukranionów i inskrypcjami wymieniającymi pochowanych w mauzoleum członków jego rodziny. W Mauzoleum pochowano Antonina Piusa, Marka Aureliusza, Septymiusza Sewera, i Karakallę.

Wejście do mauzoleum prowadziło przez dromos i rampę zakończoną kwadratowym pomieszczeniem, w niszy którego umieszczono posąg cesarza. Z tego pomieszczenia spiralny korytarz prowadził do komory grobowej o wymiarach 8,0 x 8,0 m. Ściany tego pomieszczenia wyłożono marmurem a jego nisze przeznaczone były na urny z prochami zmarłych.

Budowla funkcję mauzoleum pełniła do 271, kiedy została włączona w system murów obronnych Rzymu. W czasach Teodoryka zamieniono ją na więzienie. W V wieku została przebudowana na fortecę. Podczas najazdu Gotów zniszczone zostały marmurowe rzeźby wieńczące mauzoleum (obrońcy użyli połamanych rzeźb do obrzucania szturmujących). Pod koniec VI wieku papież Grzegorz I Wielki przemianował ją na Zamek św. Anioła (podczas zarazy panującej w Rzymie ujrzał nad budynkiem Mauzoleum postać anioła z mieczem w ręku). W 608 r. papież Bonifacy IV na szczycie budynku wzniósł kaplicę Świętego Anioła w Niebie. W 1277 papież Mikołaj III połączył zamek z Watykanem za pomocą korytarza, istniejącego do dziś. Od 1752 r. budynek zdobi rzeźba przedstawiająca anioła z mieczem. Obecnie, od roku 1933, znajduje się w nim watykańskie muzeum średniowiecznej broni. Ten budynek służył także jako schronienie Rzymian przed wrogiem.

Koloseum - jeśli coś ma się kojarzyć z Rzymem oprócz wilczycy to jest to z pewnością Koloseum. Amfiteatr Flawiusza, bo tak brzmi prawdziwa nazwa tego zabytku, powstał na prośbę Nerona. Nazwę Koloseum zawdzięcza kolosowi wykonanemu z brązu, który przedstawia właśnie Nerona.

Łuk Konstantyna - upamiętnia zwycięstwo Konstantyna nad Makscencjuszem. Zbudowany w 313 roku jako ostatni postawiony na życzenie Senatu rzymskiego.

Forum Romanum - określenie to służyło do nazwania miejsca spotkań mieszkańców antycznego Rzymu, w którym podejmowano ważne decyzje w sprawach zarówno publicznych jak i prywatnych.

Bazylika św. Janów na Lateranie, znana błędnie jako Bazylika św. Jana na Lateranie bo poświęcona jest dwóm świętym, właściwie Arcybazylika Najświętszego Zbawiciela, św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty na Lateranie (Archibasilica Sanctissimi Salvatoris) - jedna z czterech bazylik papieskich (dawniej zwanych patriarchalnymi, gdyż podlegają bezpośrednio papieżowi) znajdujących się na terenie Rzymu i Watykanu. Katedra biskupa Rzymu.

Bazylika była częścią rezydencji kolejnych papieży od roku 313. Po przeniesieniu siedziby przez Benedykta XI do Perugii, a następnie (podczas pontyfikatu Klemensa V do Awinionu) Lateran został spalony (1308) i ograbiony. Dlatego papież Grzegorz XI wracając z Awinionu przeniósł siedzibę na Watykan.

San Giovanni Rotondo - miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Apulia, w prowincji Foggia.

Wg danych na rok 2004 gminę zamieszkuje 26 078 osób, 100,7 os./km. Miejsce życia ojca Pio.

Ojciec Pio wł. Francesco Forgione, oficjalnie św. Pio z Pietrelciny (ur. 25 maja 1887 w Pietrelcinie, zm. 23 września 1968 w San Giovanni Rotondo) - włoski prezbiter, kapucyn. Opisywano jego stygmaty i przypisywano mu zdolność uzdrawiania chorych. Głosił nauki religijne, jest uznawany przez Kościół katolicki za świętego.

Muzea Watykańskie powstały ze zbiorów dzieł sztuki zgromadzonych przez poszczególnych papieży. Początki kolekcji związane są ze zbiorem rzeźb zgromadzonych przez Sykstusa IV i Juliusza II. Powiększone podczas pontyfikatów kolejnych papieży. Udostępnione publiczności już w 1787 w celu pogłębienia znajomości sztuki i kultury.

Obecnie zgromadzono w nich, w różnych działach, najbogatszą kolekcję dzieł sztuki z całego świata. Kolekcja jest na tyle ogromna, iż według przewodników, gdyby poświęcić zaledwie kilkusekundową uwagę każdemu eksponatowi - obejrzenie całej kolekcji zajęłoby ponad 8 lat.

Kaplica Sykstyńska - Jest to prostokątne pomieszczenie o długości 40,93 m, szerokości 13,41 i wysokości 20,70 m. Przykrywa je sklepienie kolebkowe z lunetami. Dzieli je ażurowa balustrada wykonana przez Mino da Fiesole. Po prawej stronie pomieszczenia (patrząc w kierunku ołtarza) znajduje się kantoria z organami. Kaplica Sykstyńska słynęła z doskonałego, męskiego chóru, w którym śpiewali również mężczyźni obdarzeni wysokim kontraltem (stąd brały się nie zawsze prawdziwe informacje o śpiewie kastratów).

Kaplica Sykstyńska od początku była przeznaczona na ważniejsze uroczystości kościelne. Dawniej często odprawiano w niej msze św. Odbywają się tukonklawe, czyli wybory nowego papieża. Specjalny piec wstawiany na czas wyborów ma wyprowadzony ponad dach komin. Kolor wydobywającego dymu informuje zgromadzonych na Placu św. Piotra o wynikach głosowania: czarny - nie udało się jeszcze wybrać nowego papieża, biały - decyzja o wyborze została podjęta.

W latach 1981-1994 włoscy specjaliści przeprowadzili prace konserwatorskie finansowane przez Telewizję Japońską. Oczyszczono freski, usunięto część zasłon umieszczonych na biodrach postaci Sądu Ostatecznego. Obecnie, podczas zwiedzania Kaplicy, nie wolno fotografować, filmować ani prowadzić rozmów. Przewodnicy omawiają poszczególne freski korzystając z tablic ze zdjęciami, umieszczonych na Dziedzińcu Pinii.

Z Kaplicą Sykstyńską połączona jest (niedostępna dla zwiedzających) Kaplica Pawłowa. Zdobi ją fresk "Ukrzyżowanie św. Piotra", jedno z ostatnich dzieł Michała Anioła. Bazylika św. Pawła za Murami (San Paolo fuori le Mura) - jedna z czterech bazylik papieskich (dawniej zwanych patriarchalnymi) znajdujących się na terenie Rzymu i Watykanu. Zbudowana została przy Via Ostiense przez cesarzy Teodozjusza I, Arkadiusza i Walentyniana II w latach 386-440. Pięcionawowa budowla poprzedzona została atrium. Zbudowano ją w miejscu, gdzie wcześniej św. Lucyna pochowała ciało św. Pawła (on sam został ścięty około 3 km od tego miejsca. Zgodnie z legendą, jego głowa trzykrotnie odbiła się od ziemi, z której wytrysnęły trzy źródła wody). Nad grobem św. Pawła zbudowana została najpierw niewielka kapliczka, która przetrwała do czasu zbudowania bazyliki. 15 lipca 1823, podczas prowadzenia prac dekarskich został zaprószony ogień. Pożar zniszczył prawie całą bazylikę. Podjęto odbudowę, starając się zachować pierwotny kształt świątyni. Zakończenie prac i ponowne poświęcenie bazyliki nastąpiło w 1854.

Dzisiejszy wygląd kościoła to efekt tej rekonstrukcji. Bazylikę nadal poprzedza dziedziniec otoczony

granitową kolumnadą. Po środku ustawiono figurę św. Pawła z mieczem. Świątynię poprzedza narteks, nad którym widoczna jest fasada ozdobiona złotą mozaiką. Pomiędzy oknami umieszczono wizerunki czterech proroków: Izajasza, Jeremiasza, >Ezechiela i Daniela. Nad nimi pas ze sceną, w której Baranek Boży poi trzodę w czterech rzekach - symbolu czterech Ewangelii. Tympanon wieńczący fasadę ozdobiony jest mozaiką z Chrystusem na tronie, otoczonym przez świętych Piotra i Pawła.

Drzwi po prawej stronie to Święta Brama otwierana z okazji jubileuszu roku świętego. Drzwi te pochodzą z poprzedniej bazyliki. Zostały wykonane w Konstantynopolu w 1070, zniszczone podczas pożaru i zrekonstruowane w 1967.

Wnętrze świątyni o wymiarach 131,0 × 65,0 m, nadal podzielone jest na 5 naw przy pomocy ustawionych w rzędach 80 kolumn. Pod łukiem tęczowym kończącym nawę główną umieszczony jest grób św. Pawła przykryty gotyckim baldachimem wykonanym przez Arnolfo di Cambio w 1285. (Podczas prowadzenia prac rekonstrukcyjnych znaleziono w tym miejscu kratę, jaką zwyczajowo przykrywano grób męczennika w czasach wczesnochrześcijańskich. W pobliżu odkryto też pochówki innych osób. Istniał bowiem zwyczaj chowania zmarłych w pobliżu grobu osób uznanych za święte).

Łuk wznoszący się nad baldachimem zdobi mozaika z V wieku z postaciami Zbawiciela i patriarchów. Apsyda< kończąca nawę główną także jest ozdobiona mozaiką w stylu bizantyjskim. Ukazano na niej Chrystusa na tronie w otoczeniu świętych: Piotra, Andrzeja, Pawła i Łukasza. Na ścianach naw, ułożone w długi pas, znajdują się medaliony z wizerunkami kolejnych papieży, od św. Piotra aż do Benedykta XVI.

Nawa poprzeczna połączona jest z kaplicami. Po lewej stronie znajduje się kaplica Najświętszego Sakramentu, w której można zobaczyć krucyfiks z XIII wieku oraz drewniany posąg św. Pawła z śladami ognia, który zniszczył poprzednią budowlę. Krucyfiks i umieszczony w pobliżu baldachimu wysoki kandelabr z scenami Męki Pańskiej to dzieła Pietro Vassalletto z 1180.

Pomorska Fundacja Sportu i Turystyki Osób Niepełnosprawnych "KEJA"

Witam serdecznie!

kieruję swoje słowa do WSZYSTKICH osób niepełnosprawnych, znajomych i
nieznajomych.
Wszystkich uważam za swoich przyjaciół, jednych pozyskanych, z innymi
dopiero wszystko przed nami.
Muszę zacząć od początku. z wieloma z Was się znamy, ale wypada mi się
przedstawić tym, którzy o mnie nie wiedzą:
Nazywam Się Sylwia Magdalena Skuza, mam 37 lat, urodziłam się i mieszkam w
Gdańsku.
Skończyłam hotelarstwo na poziomie szkoły średniej. Zaczęłam studiować
prawo, ale przerwałam na rzecz rodziny. Jestem mężatką i mam 14-letnią
córkę.
Od 6 lat jestem niewidoma. w 2000 r. zachorowałam na nowotwór szpiku,
przeszłam transplantację szpiku od dawcy rodzinnego ( brata ), koszmarnie
ciężkie i długie leczenie. Wyzdrowiałam, ale straciłam wzrok.
Jestem jedną z Was.
W dniu 6 marca po wielu latach przygotowań i marzeń o tym powołałam do życia
Pomorską FundacjęSportu i Turystyki osób Niepełnosprawnych "Keja".
Celem Fundacji jest Podejmowanie i rozwijanie inicjatyw edukacyjnych,
oświatowo wychowawczych, kulturalnych, opiekuńczych oraz dotyczących kultury
fizycznej i sportu oraz rehabilitacji osób niepełnosprawnych, polegających
na:

a) rozwijaniu i organizacji powszechnej kultury fizycznej, sportu,
rehabilitacji, turystyki i czynnego wypoczynku w środowisku osób
niepełnosprawnych i dzieci z ośrodków szkolno wychowawczych;
b) umożliwieniu niepełnosprawnym wykorzystywania majątku Fundacji na
zasadach preferencyjnych w stosunku do zasad dotyczących pozostałych osób;
c) integracji społecznej i zawodowej osób niepełnosprawnych;
d) promocji zdolności adaptacyjnych i przedsiębiorczości osób
niepełnosprawnych;
e) aktywizacji zawodowej osób niepełnosprawnych;
f) budowie otwartego, opartego na wiedzy społeczeństwa poprzez
zapewnienie warunków do rozwoju zasobów ludzkich w drodze kształcenia,
szkolenia i pracy w środowisku osób niepełnosprawnych;
g) wspieraniu działalności społecznej na rzecz integracji społecznej w
celu ograniczenia dyskryminacji osób niepełnosprawnych;
h) dążeniu do poprawy poziomu przygotowania zawodowego i możliwości
zatrudnienia osób niepełnosprawnych;

Fundacja prowadzi działalność statutową na rzecz społeczności osób
niepełnosprawnych, ze szczególnym uwzględnieniem osób niewidomych i
słabowidzących.

a) Celem Fundacji jest, aby wśród osób objętych jej działalnością co
najmniej 80% stanowiły osoby niewidzące lub słabowidzące.
Fundacja realizuje swoje cele przez:

a) umożliwienie zainteresowanym korzystania, w drodze pierwszeństwa ze
wszystkich form jej działalności;
b) objęcie zakresem swojej działalności osób niepełnosprawnych oraz
dzieci z placówek i ośrodków szkolno wychowawczych;
c) upowszechnianie kultury fizycznej, sportu i turystyki rehabilitacji
i czynnego wypoczynku w środowisku osób niepełnosprawnych oraz organizowanie
wszelkiego rodzaju imprez w tym zakresie;
d) opiekę i wspieranie ponadprzeciętnych sportowców niepełnosprawnych
przez przyznawanie stypendiów i nagród;
e) pozyskiwanie sprzętu, urządzeń i obiektów oraz opiekę nad
sprzętem, urządzeniami i obiektami turystycznymi;
f) organizowanie imprez, szkoleń i spotkań integrujących
niepełnosprawnych;
g) współpracę z innymi organizacjami i stowarzyszeniami w kraju i za
granicą, których cele są wspólne z celami Fundacji;
h) prowadzenie działalności oświatowej i wydawniczej;
i) inspirowanie, wspieranie i patronowanie wszelkim przedsięwzięciom
realizującym cele wspólne z celami Fundacji;
j) prowadzenie działalności gospodarczej umożliwiającej realizowanie
statutowych celów Fundacji;
k) podejmowanie innych działań zmierzających do realizacji celów
statutowych Fundacji;

To są cele, które sobie załorzyłam i które przy udziale współpracowników
zamierzamy krok po kroku osiągać.
Istotną kwestią jest to, że wszyscy współpracownicy, a mam tu na myśli
zarząd fundacji swój wkład na rzecz pracy w środowisku osób
niepełnosprawnych traktują na warunkach wolontariatu.
W tym miejscu chcę Was poinformować kto jest w zarządzie fundacji.
Jednocześnie nadmieniam, że decyzje personalne z mojej strony - jako
fundatora i prezesa fundacji zostały podjęte po długich namysłach i
podeszłam do tego zarówno z rozsądkiem jak i sercem.

Wice-prezesem fundacji jest mój przyjaciel - doświadczony żeglarz, człowiek
niezwykle otwarty - Maciej Kotas z Gdańska. Maciej z wykształcenia jest
historykiem, ale to człowiek wielu zawodów.
Sekretarzem fundacji jest znana wielu wam wspaniała kobieta, energiczna i
niezwykle otwarta na ludzi - Beata Wiśniewska, dla niektórych Bewika
reprezentująca Mazowsze. Tu nie mogę się powstrzymać, żeby nie dodać, iż
Beata nie dość, że mieszka na mazowszu, to śpiewa jak z "Mazowsza". Jest
ogromnym autorytetem jeśli chodzi o wszelkie zagadnienia informatyczne, o
czym z pewnością się przekonacie w swoim czasie.
Członkiem zarządu jest mój serdeczny przyjaciel, człowiek o mocno
postawionym charakterze, osoba rozsądna i otwarta, znana w środowisku -
Arcadius. Arek reprezentuje ścianę zachodnią jeśli chodzi o położenie
geograficzne. Jest znakomitym specjalistą od spraw marketingowych i
reklamowych i wiem, że swoją pracą umożliwi nam zaistnienie na różnych
platformach biznesu, co jest nam niezmiernie potrzebne do działania i
pozyskiwania sponsorów. Arek jest politologiem, stosunki międzynarodowe.
I jeszcze jedna osoba - Jerzy makieła - żeglarz z zamiłowania, człowiek
zawodowo związany z morzem, które jest jego pasją, ojciec grupy żeglarskiej
NORd-Siz, który dla nas wraz z Maciejem Kotasem będą trzonem jeśli chodzi o
nasze wspólne pływanie.
Bo nie ukrywam, że chcę Wam swoją pracą pokazać to co kocham mocno - morze.
myślę, że razem, wspólnie, poza warsztatami, szkoleniami, edukacją i i
innymi celami, przede wszystkim wspólnie będziemy pływać. Teraz pływać, a
może kiedyś latać na paralotniach albo skakać na spadochronach.

Pierwsza grupa 30 osób, które wyłoniły się z list dyskusyjnych poczuje morze
w październiku na wodach Zatoki Gdańskiej.
Na kolejnych etapach zrobimy regaty, rejsy na Bornholm, na drugą stronę
naszej "kałuży" - czyli skandynawia.
Marzeniem moim jest skompletować załogę, z którą w przyszłości, przy udziale
doświadczonych żeglarzy popłyniemy dalej, może Spicbergen? Co Wy na to?
To jest moje marzenie i zamierzam je osiągnąć.
I chcę Wam pokazać, że warto chcieć i jeśli się chce to można.
W tym miejscu zatrzymam się na moment na dziś już historii. Pomysł samej
fundacji zrodził się w mojej głowie dawno temu. Ale jeszcze niedawno bo w
listopadzie w studiu programu "rozmów w toku" Ewy Drzyzgi mówiłam o fundacji
jak o odległym marzeniu. dziś to fakt.
Nazwa "Keja" ma związki z morzem, ale też jest owocem mojego toku myślenia.
Warto, żebyście go znali. Keja to rodzaj pomostu łączący ze stałym lądem.
Fundacja "Keja" jest i będzie poprzez swoje działania pomostem łączącym
środowisko osób niepełnosprawnych, szczególnie niewidomych ze stałym lądem,
jakim jest zdrowe społeczeństwo.
Do naszej listy dyskusyjnej zapraszamy również wielkie autorytety
żeglarstwa.
Lista ma charakter otwarty(szczegóły poniżej).
Chcę byście pisali o wszystkim, wasze pomysły i uwagi są dla nas bezcenne bo
na nich będziemy opierać swoje działania. Krok po kroku wspólnie i tylko z
Waszym udziałem i pomocą będziemy pozyskiwać fundusze unijne i granty z
rozmaitych programów na realizację postawionych celów.
Wierzę, że dokonamy wspólnie czegoś wielkiego.
Pytajcie na tej liście o wszystko. Żadna sprawa nie zostanie pominięta. to
lista Fundacji "Keja" a fundacja tak naprawdę to my wszyscy.
Proszę tylko o jedno. Ci, którzy mnie znają doskonale już wiedzą, że mnie
konflikty są obce. Życzliwość wobec innych wynika z mojej natury. Proszę Was
również o to samo. Pozostańmy ponad wszelkimi podziałami kulturowymi,
towarzyskimi i poglądowymi.
Dyskutować należy i to jest wskazane.
Pozostaje mi jedynie życzyć naprawdę owocnej współpracy. wspólne żeglowanie,
warsztaty, szkolenia, pomoc merytoryczna prawna, informatyczna, informacyjna
i ta zwykła, u której podstaw zawsze jest człowiek - dobro najwyższe.

Sylwia Skuza

Pomorska Fundacja Sportu i Turystyki Osób Niepełnosprawnych KEJA
Ul. Otwarta 2/7
80-169 Gdańsk
Phone : +48(58)3021641
Mobile: +48601141641
+48509993020
+48505030232(Beata)
+48662495933(Arcadius)

Lista dyskusyjna Pomorskiej Fundacji Sportu i Turystyki Osób
Niepełnosprawnych KEJA
http://groups.google.pl/group/fundacjakeja

Zapisu na listę dokonujemy za pośrednictwem strony grupy lub pisząc
bezpośrednio do mnie pod adres:
mojelistydyskusyjne@gmail.com

O Asyżu.

Bazylika Św. Fanciszka

Pielgrzymi i miłośnicy sztuki kierują się od razu do bazyliki św. Franciszka. To najważniejszy zabytek Umbrii i jeden z najokazalszych, poza muzeami, zbiorów sztuki na świecie. Budowę rozpoczęto w 1228 r., 2 lata po śmierci świętego, dzięki napływającym z całej Europy ofiarom pieniężnym.

Z zewnątrz świątynia nie dorównuje innym sanktuariom, ale zwraca uwagę bogactwem wystroju (nieco sprzecznym z zasadami franciszkańskimi). Bazylikę tworzą dwa kościoły - jeden wzniesiony na drugim.

Większość zwiedzających zaczyna od fresków Giotta w kościele górnym - przeważnie najpierw tam się wchodzi, ale ciemny kościół dolny (schodami po lewej w dół) jest starszy. Skomplikowany plan budowli i przytłaczające, słabo oświetlone sklepienia, miały, zgodnie z zamiarem architektów, tworzyć nastrój sprzyjający wewnętrznemu wyciszeniu i medytacji. Szczególną atmosferę tworzą również ubrani w brązowe habity zakonnicy i surowo przestrzegany zakaz fotografowania. Tłumy tłoczące się przy freskach Cavalliniego często łamią nakaz zachowania ciszy. Szczątki św. Franciszka spoczywają w podziemnej krypcie (wejście ze środka nawy w dół). Odkopano je dopiero w 1818 r. po 52 dniach poszukiwań (dla bezpieczeństwa po śmierci ciało świętego ukryto). Obecnie nieprzerwanie odprawiane są przy nich msze w różnych językach.

Freski, pokrywające prawie całą przestrzeń ścian i sklepienia, stanowią świadectwo przeszło 100 lat rozwoju malarstwa. Nieco sztywne wcześniejsze prace pozostających pod wpływem sztuki bizantyjskiej anonimowych twórców sąsiadują z dziełami malarzy rzymskich, takich jak Cavallini (który, tak jak Cimabue, odszedł od mozaiki i przetarł drogę naturalizmowi oraz nowej metodzie, jaką był wtedy fresk). Po nich nastąpili najlepsi malarze szkoły sieneńskiej - Simone Martini i Pietro Lorenzetti, których dzieła zdobią kościół dolny.

Asyż: Bazylika św. Klary

Na zamkniętym dla ruchu kołowego Piazza Santa Chiara, poniżej katedry, stoi bazylika świętej Klary, miejsce wiecznego spoczynku wiernej towarzyszki św. Franciszka, która w wieku 17 lat założyła żeński odpowiednik franciszkanów - zakon klarysek. Konsekrowany w 1265 r. kościół jest repliką pierwszej świątyni, wraz z prostą fasadą i niezwykle piękną rozetą.

Konstrukcja nie była jednak równie solidna i już w 1351 r. musiano dobudować dodatkowe łuki, by uchronić ją przed zawaleniem się na skutek pękania fundamentów.

W skromnym wnętrzu spoczywa (wyglądające nieco makabrycznie) wyschnięte, poczerniałe ciało św. Klary oraz bizantyjski krucyfiks, który pochylił się ku św. Franciszkowi i nakazał mu rozpoczęcie świętej misji naprawy Kościoła Bożego.